Ο Καθηγητής Χρήστος Στρεμμένος, Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων στη Ρώμη (1982-1987) τη Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018, τιμά με την παρουσία του το Τμήμα Πνευματικών και Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου.
Η ομιλία του καθηγητή, έχει τον τίτλο «Έξοδος από τον ενεργειακό Μεσαίωνα» και θα γίνει στις 19.30, στο Παπαστράτειο Μέγαρο. Απευθύνεται σε κάθε ακροατή, που ενδιαφέρεται για ενεργειακά θέματα και την παραγωγή άφθονης, καθαρής και φτηνής ενέργειας.
Ο Χρήστος Στρεμμένος γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας. Τελείωσε τις γυμνασιακές σπουδές του στο Αγρίνιο και τις Πανεπιστημιακές στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία, από το οποίο πήρε το πτυχίο Χημικού Μηχανικού με άριστα.
Υπήρξε ερευνητής για μια επταετία, στο Ιταλικό Εθνικό Κέντρο Ερευνών (C.N.R.) και ακολούθως Καθηγητής Μοριακής Φασματοσκοπίας στο Πανεπιστήμιο Μπολόνιας.
Τα τελευταία 14 χρόνια της θεσμικής έρευνας, ασχολήθηκε αποκλειστικά με την βελτίωση της ψυχρής σύντηξης υδρογόνου, δευτερίου, με σπουδαία αποτελέσματα και διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο.
Ακολουθεί σύντομο βιογραφικό σημείωμα του καθηγητή.
Γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας (1932) με κατά το ήμισυ αγρινιώτικη καταγωγή.
Έκανε τις Γυμνασιακές σπουδές στο Αγρίνιο και τις Πανεπιστημιακές στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια (Ιταλία), με άριστες επιδόσεις σε πτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο.
Αποφοίτησε το 1962 με άριστα ως χημικός Μηχανικός από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια (Τμήμα Βιομηχανικής Χημείας,) και ανέπτυξε μετά τις στρατιωτικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα, την ακόλουθη δραστηριότητα:
– Υπήρξε Ερευνητής για μια επταετία, στο Ιταλικό Εθνικό Κέντρο Ερευνών (C.N.R.) και ακολούθως για 5 χρόνια συμβασιούχος Καθηγητής Μοριακής Φασματοσκοπίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, μονιμοποιήθηκε στη θέση αυτή και στη συνέχεια αναβαθμίστηκε κατόπιν Πανιταλικού διαγωνισμού στην τακτική επετηρίδα των Καθηγητών Φυσικοχημείας του Πανεπιστήμιου της Μπολόνια που είναι το παλαιότερο σε λειτουργία Πανεπιστήμιο της Ιταλίας και πιθανότατα το πρώτο πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε στο δυτικό κόσμο με έτος ίδρυσης το 1088.
– Συνέγραψε πολλές επιστημονικές εργασίες στον τομέα της Φυσικοχημείας στερεάς κατάστασης και είναι κάτοχος διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας στον τομέα των “υγρών κρυστάλλων “, με εφαρμογές σε διαγνωστικό ιατρικό επίπεδο (Θέρμο-τοπογραφία μαστού), σε συνεργασία με συναδέλφους πανεπιστημιακών γυναικολογικών κλινικών με στόχο την πρώιμη διάγνωση νεοπλασίας στο μαστό , κυρίως σε άτομα νεαρής ηλικίας που η μαστογραφία προκύπτει επισφαλής.
– Υπήρξε Επισκέπτης καθηγητής στο Πολυτεχνείο Αθηνών όπου παρέδωσε μαθήματα σχετικά με τους “υγρούς κρυστάλλους, τις χημικές και φυσικές τους ιδιότητες και τις εφαρμογές τους”.
Παράλληλα ανέπτυξε διαχρονικά ως φοιτητής ακόμη από την δεκαετία του 50, πλούσια δραστηριότητα σε θέματα, πολιτικού, πολιτιστικού , κοινωνικού και Ευρωπαϊκού χαρακτήρα, όπως σε κινητοποιήσεις για τον αγώνα του Κυπριακού λαού, συμμετοχή στον Ανένδοτο και αγώνες ενάντια στην Χούντα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Υπήρξε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΚ Ευρώπης και εκπρόσωπος ΠΑΚ Ιταλίας.
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, παράλληλα με τα ακαδημαϊκά του καθήκοντα, ανέλαβε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στην Ελληνική ύπαιθρο, μεταφέροντας και Ιταλικές εμπειρίες κυρίως στον τομέα της ιχθυοκαλλιέργειας και συνέβαλε ουσιαστικά στην δημιουργία του ερευνητικού κέντρου Αχελώου ΙΧΘΥΚΑ.
Με στόχο την συγκράτηση νέων ανθρώπων στη ορεινή προβληματική περιοχή της γενέτειράς του, συμμετείχε σε σχετικά πιλοτικά προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης της Ε.Ε. ,του ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. κτλ. και πρωτοστάτησε στην δημιουργία της ποιοτικής οικογενειακής επιχείρησης αλλαντοποιίας Στρεμμένου όπου παράγεται , μεταξύ των άλλων, το εξαίσιο «Ακροκώλιον το τακερόν» όπως αναφέρεται στην Ιλιάδα και -πολύ ορθά- επιμένει ο ίδιος να αποκαλεί αυτό που όλοι αποκαλούμε προσιούτο, «Ακροκώλιον το δίoφθον» αυτό που ξέρουμε σαν ζαμπόν και «Ακροκώλιον το Μέλαν» δηλ. το προσιούτο από μαύρο ελληνικό χοίρο.
Τον Απρίλιο του 1982 διορίσθηκε με Προεδρικό Διάταγμα, “Πρέσβης εκ Προσωπικοτήτων ” της Ελλάδας στη Ρώμη με το βαθμό του Πληρεξουσίου Υπουργού Α΄ Τάξεως και παρέμεινε στο αξίωμα αυτό μέχρι τον Οκτώβριο του 1987.
Στη περίοδο αυτή συνέβαλε καθοριστικά στην περαιτέρω ανάπτυξη των Ελληνο-Ιταλικών δεσμών , την προαγωγή φιλικών σχέσεων και συνεργασίας στο καινούριο για την εποχή ευρωπαϊκό πλαίσιο που διαμορφώθηκε με την είσοδο της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ.
Έδωσε ώθηση και Ευρωπαϊστική διάσταση στον Πολιτισμό, την Οικονομία, τις μεταφορές, την επιστημονική συνεργασία, ανάμεσα στις δύο Χώρες καθώς και την διαχρονική ανάδειξη της ιστορικής συνάφειας και συμπόρευσης των δύο Λαών, υπογραμμίζοντας την πρόσφατη επίδειξη αλληλεγγύης της Ιταλίας κατά την επτάχρονη δικτατορία.
Έχει παρασημοφορηθεί με τον “Μεγαλόσταυρο ” από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας ( Cavaliere di Gran Croce Al Merito della Repubblica Italiana ), που αποτελεί στην Ιταλία την ανώτατη τιμητική διάκριση.
Του απονεμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο “TARGA EUROPA ” ,για την συμβολή του στην προαγωγή του ευρωπαϊκού ιδεώδους.
Περατώνοντας την εξαετή περίπου αποστολή του ως Πρεσβευτής της Ελλάδας στην Ιταλία, επανήλθε στην προτεραία θέση του Καθηγητού του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, όπου δίδαξε: Εισαγωγή στην Κβαντομηχανική και εφαρμογή της στην Μοριακή Φασματοσκοπία, τις αλληλοεπιδράσεις υδρογόνου στο κρυσταλλικό πλέγμα των μετάλλων κ.τ.λ.
Κατά την περίοδο αυτή, ασχολήθηκε με πειράματα βελτίωσης της “προσρόφησης του υδρογόνου” στα μέταλλα (Ψυχρή Σύντηξη – LENR: Low Energy Nuclear Reaction), αυξάνοντας σημαντικά την περιεκτικότητα υδρογόνου σε αυτά, καινοτομώντας με την κονιορτοποίηση των μετάλλων μέχρι νανομετρικούς κόκκους, δηλαδή αύξηση της ενεργούς επιφάνειας, που συνετέλεσε στην ανάλογη απόδοση ενεργειακού πλεονάσματος.
Στα πλαίσια της Πρωτοβουλίας Αδριατικής-Ιονίου (Ancona Ιούνιος 2000) , πρωτοστάτησε στην ίδρυση (Ravenna 16.12.2000) του προβλεπόμενου διασυνοριακού Πανεπιστημιακού φορέα UniAdrion (Virtual University of the Adriatic–Ionian Basin), που συμμετέχουν 26 Πανεπιστήμια περί την Αδριατική και το Ιόνιο, μεταξύ των οποίων και τα Ελληνικά Παν/μια, Πατρών, Ιωαννίνων και Κερκύρας.
Η επιστροφή του στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια (1989), στα τελευταία 14 χρόνια της θεσμικής έρευνας, συνδέθηκε αποκλειστικά με το θέμα της «ψυχρής σύντηξης υδρογόνου δευτερίου». Ανάπτυξε από την φασματοσκοπική άποψη και γενικά με άλλες φυσικές και φυσικοχημικές μεθοδολογίες, τεχνικές που βελτίωσαν σημαντικά την ψυχρή σύντηξη του υδρογόνου δευτερίου στην κρυσταλλική δομή των μετάλλων μετάπτωσης, κυρίως παλλάδιου και νικέλιου και συνεργάστηκε εκ παραλλήλου με σημαντικούς επιστήμονες σε διεθνές επίπεδο, μελετώντας τα εξαιρετικά ενδιαφέροντα ενεργειακά χαρακτηριστικά που δείχνουν αυτά τα συστήματα.
Μετά τη συνταξιοδότηση, συνέχισε και συνεχίζει την έρευνά του “κατ’ οίκον” με συνταξιούχους συναδέλφους του θεωρητικούς της κβαντομηχανικής.
