Ολοκληρώθηκε με επιτυχία η εκδρομή της Γ.Ε.Α. στην Κρακοβία – Βαρσοβία (7 – 12 Μαΐου 2013).
Από το αεροδρόμιο της Βαρσοβίας, μέσα σε μια καταπράσινη φύση, κατευθυνθήκαμε νότια για την Κρακοβία, την πρώτη Πρωτεύουσα της Πολωνίας. Μεγάλο το ιστορικό κέντρο της παλαιάς πόλης, κατάφορτο από παλάτια και εκκλησίες. Επισκεφτήκαμε την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το τεράστιο επίχρυσο τρίπτυχο. Περπατήσαμε στη μεγαλύτερη μεσαιωνική πλατεία της Ευρώπης, καρδιά της πολιτιστικής ζωής της πόλης. Ακολουθώντας το βασιλικό δρόμο ανεβήκαμε στο λόφο της Βάβελ όπου το επιβλητικό ομώνυμο κάστρο. Εκεί ο καθεδρικός ναός της Κρακοβίας, όπου στέφονταν και ενταφιάζονταν οι βασιλείς της Πολωνίας. Εκεί και τα ανάκτορα όπου θαυμάσαμε τις οροφογραφίες και την εξαιρετική συλλογή από ταπισερί του βασιλιά Σιγκμούνδου την Βάσα. Στην Κρακοβία επίσης επισκεφτήκαμε την εβραϊκή συνοικία με τις συναγωγές και το εβραϊκό νεκροταφείο. Είχε αρχίσει η ψυχολογική μας προετοιμασία για την επίσκεψή μας στα στρατόπεδα του Άουσβιτς και Μπιρκενάου, τόπους συγκέντρωσης και εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων, σε βάρος των οποίων έπρεπε να εφαρμοστεί το σχέδιο εθνοκάθαρσης των Ναζί. Μεγάλος ο συγκλονισμός της ψυχής μας.
«Ας είναι για αιώνες κραυγή απελπισίας και προειδοποίηση αυτός ο τόπος….».
15 χιλιόμετρα έξω από τη Βαρσοβία εξερευνήσαμε σε βάθος 135 μέτρων ένα από τα μεγαλύτερα αλατορυχεία του κόσμου στη Βιελίτσκα. Αλάτι, ο λευκός χρυσός της Πολωνίας, ορυκτός πλούτος όπου στήριξαν την ευημερία της χώρας οι Πολωνοί βασιλείς. Η ελληνόφωνη Πολωνέζα ξεναγός μας έδειξε τον παλιό εξοπλισμό του αλατορυχείου αλλά η έκπληξη μας περίμενε στα 135μ., σ’ ένα υπόγειο ναό, όπου όλα τα αντικείμενα (δάπεδα, πολυέλαιοι, Αγ. Τράπεζα) ήταν από αλάτι. Και οι ανάγλυφες παραστάσεις (Μυστικός Δείπνος, Σταύρωση κα) στους τοίχους του ναού κι εκείνες από αλάτι. Δίκαια αυτό το αλατορυχείο ανήκει στα μνημεία Παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο.
Στις 10 Μαΐου βρεθήκαμε στη Τσεστόχωβα, στο μοναστήρι της Γιάσνα Γκόρα, όπου προσκυνήσαμε τη Μαύρη Μαντόνα των καθολικών, την Αγία Μαρία (Παναγία) την ανακηρυγμένη βασίλισσα της Πολωνίας. Ένας μοναχός του τάγματος του Αγ. Παύλου του ερημίτη μας ξενάγησε στα Αγγλικά, ενώ η κα Γιάννα Κράλλη μετάφραζε. Εκεί καταλάβαμε τη βαθιά θρησκευτικότητα των Πολωνών που εναπέθεσαν στην Παρθένο «τήν πάσαν ελπίδα» για την εθνική τους ύπαρξη και ανεξαρτησία.
Τελευταίος σταθμός μας στην Πολωνία, η πρωτεύουσά της η Βαρσοβία. Ισοπεδώθηκε σχεδόν στο β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών αλλά η πόλη ξανακτίστηκε, τουλάχιστον στο ιστορικό της κέντρο, σχεδόν όπως ήταν προ του πολέμου.
Λαός γενναίος και φιλόπατρης οι Πολωνοί σέβονται και διατηρούν με πάθος την ιστορική τους μνήμη αδιαπραγμάτευτα. Παντού μνημεία για το γκέττο της Βαρσοβίας, για την εξέγερση των 63 ημερών. Στη μνήμη μας χαραγμένη η λατινική επιγραφή ως επιτύμβιο επίγραμμα: Vinctis non victis, δηλ. το μνημείο αφιερώνεται σ’ αυτούς που δέθηκαν αλλά δεν ηττήθηκαν.
Μια βόλτα στο βασιλικό πάρκο Λαζιένσκυ (τι υπέροχοι συνδυασμοί λουλουδιών, λίμνες, παγώνια, παλάτια, θέατρα υπαίθρια) μας αποφόρτισε από δυσάρεστα συναισθήματα, ενώ νοερά μας συνόδευε η μουσική του Φρειδερίκου Σοπέν, του εθνικού μουσουργού της Πολωνίας. Σ’ αυτό το βασιλικό πάρκο σε περίοπτη θέση βρίσκεται και το άγαλμα του Σοπέν. Οι Πολωνοί αγαπούν την τέχνη και καλλιέργησαν ιδιαίτερα τη ζωγραφική, γλυπτική, μουσική και χορό. Και στα σύγχρονα χρόνια ξεχωρίζουν ιδιαίτερα στον κινηματογράφο και το θέατρο. Το τελευταίο μας βράδυ στη Βαρσοβία είχαμε την εξαιρετική τύχη να παρακολουθήσουμε σε μπαλέτο το πιο λυρικό έργο του Ριχάρδου Βάγκνερ «Τριστάνος» στην όπερα Νοροντόβα. Το θέαμα ήταν τόσο υψηλής αισθητικής και απόδοσης, που κυριολεκτικά μας συνεπήρε.
Τελικά το ταξίδι αυτό μας συγκίνησε βαθιά. Οι ιστορικές μας γνώσεις πλουτίστηκαν, τα μάτια μας χόρτασαν πράσινο και χρώματα λουλουδιών, μα πάνω απ’ όλα θαυμάσαμε ένα λαό που σε πείσμα όλων των αντιξοοτήτων των ιστορικών συγκυριών, επιμένει να αγαπά την πατρίδα του βαθιά και να σέβεται την ιστορική του διαδρομή.
