Βρισκόμαστε στο μέσον της δεκαετίας του ’40. Στο Αγρίνιο, όπως και σε όλες της περιοχές της Πατρίδας μας, άρχισε η ανασυγκρότηση σε όλους τους τομείς για να επουλωθούν οι μεγάλες πληγές που άφησαν ο Πόλεμος και η Κατοχή.
Η αθλητική δραστηριότητα ενεργοποιείται και αυτή, αλλά αρχίζει και τελειώνει στο ποδόσφαιρο, άθλημα ξενόφερτο και μη ελληνικό. Ο δραστήριος, αρχαιολάτρης Γυμναστής Κωνσταντίνος Χειμάρρας, ο οποίος υπηρετεί στο Γυμνάσιο Αρρένων Αγρινίου-ξαναλειτουργεί πλέον στα Παπαστράτεια Εκπαιδευτήρια- ανησυχεί για την παραγκώνιση του κλασικού αθλητισμού.
Το έτος 1946 καθιερώνεται ως δεύτερη Εθνική Εορτή η 28η Οκτωβρίου 1940. Με την ευκαιρία του εορτασμού της εμπλουτίζει το εορταστικό της πρόγραμμα και με αγώνες Στίβου, δηλ. τρέξιμο, πήδημα, πάλη κλπ. με την επωνυμία “ΑΓΡΙΝΙΑ” .
Το πείραμα επαναλαμβάνεται και στον εορτασμό και της Εθνικής Εορτής της 25ης Μαρτίου 1821 και στους αγώνες αυτούς δίνει την επωνυμία “ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΑ”.
Παρατηρεί ότι οι αγώνες αυτοί, τα “ΑΓΡΙΝΙΑ” και τα “ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΑ”, έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό της πόλης.
Αυτό τού γίνεται αφορμή να αναπτύξει πρωτοβουλία για την ίδρυση Αθλητικού Σωματείου, το οποίο θα ασχολείται με τον κλασικό αθλητισμό, σύμφωνα με το ολυμπιακό ιδεώδες της αρχαίας εποχής. Την πρωτοβουλία του αυτή συμμερίζονται πολλές προσωπικότητες του Αγρινίου και τον ενθαρρύνουν να προχωρήσει στην ίδρυση Συλλόγου.